Pagina's

woensdag 10 februari 2016

Vreemde ogen




Er was bezoek over de vloer. Op de koffie. Een vrouw, ook nog. Een dame. Oei. Bezorgd en besmuikt keek de man om zich heen, naar zijn verloederde mannenhuishouden. Hij had al een tijdje niet gestofzuigd bijvoorbeeld, wat geen goed idee was met twee katten in huis, zag hij nu, door de ogen van zijn bezoek.
Hij zag nog wel meer trouwens. Tjongejonge. Wat een bende was het eigenlijk. Overal stond of lag wel iets, maar zelden op zijn eigen plaats. Het meeste hád niet eens een eigen plaats, vreesde hij trouwens meteen het ergste. Het meeste stond of lag gewoon waar het toevallig terecht was gekomen, vaak al in een wat verder verleden. Een zwijnenstal, dat was het. En hij ging ook heus wel al een tijdje gebukt onder het voornemen het nu eens voor eens en voor altijd op te ruimen, en te reorganiseren tot een perfect ingericht huishouden.. maar er kwam altijd iets tussen. Iets leukers, bijvoorbeeld.
Nu hij het door de ogen van zijn bezoek bekeek, leek het allemaal nog erger dan ooit. Zou hij zich verontschuldigen? Als te doen gebruikelijk? Let maar niet op de rommel.. het huisvrouwenexcuus?
Het was al te laat. Zijn bezoek keek al uitgebreid om zich heen, was al uitgebreid op de rommel aan het letten, terwijl hij koffie zette.
Dat zijn huis één groot avontuur was, was het opgetogen, zelfs goedkeurend oordeel. Leuk! vond het bezoek.. met op elk plekje iets bijzonders te zien, en overal een verhaal te vermoeden.
Verdomd! dacht de man, natuurlijk.. dat wás ook zo. Zijn huis was een avontuur! Er werd in geleefd. Het had een verhaal te vertellen. Zíjn verhaal. En dat van zijn gezin. Hij kon zich nog goed herinneren dat hij er zelf ook ooit zo over dacht.
Hij vroeg zich af wanneer hij daarmee was opgehouden.
En waarom.

2 opmerkingen:

  1. Ze heeft jouw negatieve zelfbeeld even voor je 'omgedacht'. 'Omdenken', dat zouden we met z'n allen eens vaker moeten doen. Ik ga gelijk anders tegen mijn eigen zooi aankijken :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. De twintigjarige die hier eens om zich heen keek deed er nog een schepje bovenop, maakte het persoonlijker: "Mensen met een rommelig huis zijn vaak erg creatief."
    Toch vind ik het wel fijn om 'gedwongen' te zijn tenminste mijn bed gelijk op te maken. Dat staat sinds kort in de woonkamer (ik stond mijn eigen kamer af aan een puberzoon). Het is dan ook gelijk het enige lege horizontale oppervlak in huis. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen